چند شب پیش برنامه تلویزیونی آقای موسوی رو دیدم. بسیار تامل برانگیز بود. کسی که در دهه 60 نخست وزیر انقلابی و پیرو خط امام بود، امروز برای چند رای به در و دیوار میزند و حتی حاضر است دین و دنیا و آخرت خود را هم بباد دهد.
سخنرانی ایشان چیزی نبود جز، سیاه نمائی، عوام فریبی، بی برنامگی و تخریب رقیب.
سیاه نمائی: از یک سو ایشان طوری وضعیت مملکت را تشریح کردند که از در و دیوار بلا بر این مردم نازل شده و طوری خود را معرفی کردند که انگار بعد از 20 سال! ایشان از آسمان نازل شدند بر سر این مردم بدبختی که 4 سال پیش بیخود و بیجهت 20 میلیون رای دادند ، عقلشون نرسید که به کی رای میدن، کسی رو هم که آوردن رو کار، اصلا مال این مملکت نبوده و به نوعی خیانت کرده، 2زار کار هم که واسه این مردم بیچاره نشده و الان که ایشان نزول اجلال فرمودند، 70 میلیون نفر تا بناگوش نیششان باز شده که "ای خدا، چرا این آقای میرحسین آقا را زودتر بر سر ما فرود نفرستادی!!؟؟"
عوام فریبی: مسائلی مهم و استراتژیک مانند فلسطین و ونزوئلا را طوری عوامفریبانه مطرح کردند که دقیقا انگار یک آدم بیسواد عامی در کوچه و خیابان دارد در مورد این مسائل حرف میزند و اصلا از پشت پرده ها خبر ندارد. از دو حال خارج نیست. یا ایشان که خود را پیرو خط امام میدانند، میدانستند که مسئله فلسطین مسئله اسلام است و نه ایران! و خود را به کوچه علی چپ زدند، که باید به این گردش 180 درجه ایشان از مواضع سال 60 آفرین گفت! یا اینکه نمیدانستند و از روی جهل این حرفها را زدند که باید به حال مردمی که چنین فرد ناآگاهی قرار است زمام امورشان را در دست بگیرد، گریست. اینکه برای چند رای انسانی مانند آقای میرحسین اینطور خودش را به کری و کوری و نعوذبالله نفهمی بزند و گذشته خود را انکار کند، واقعا جالبست. اینجا را ببینید. سخنان همین آقا در دوره 60 در مورد اسرائیل است:
http://www.mashrotenews.com/?p=2809
یادش بخیر. انگار امام این روزها رو میدید. همیشه میگفت "ملاک حال افراد است. سوابق را رها کنید!"
بی برنامگی: من که در سراسر صحبتهای ایشان اثری از برنامه برای رفع مشکل ندیدم. سراسر صبحت ایشان این بود، چرا باید تورم 25% باشد؟! چرا بیکاری باید فلان باشد؟! چرا ما در مسائل سیاسی باید اینطور منفعل عمل کنیم؟! چرا آزادیها آنطوری است؟!
والا من که گه گدار در تاکسی و آژانس میشینم، این راننده های بعضا بی سواد و کم سواد همینجوری انتقاد میکنند! تازه بنده خداها گاهی اوقات طرح و راهکار هم برای خودشان دارند و از این لحاظ از آقای میرحسین در مقام ریاست جمهوری بیشتر کارائی دارند!
و اما تخریب رقیب که این روزها نقل محافل انتخاباتی شده و روال اینطور است که "برای اثبات خود ، رقیب را نفی کن". باز دم آقای کروبی گرم که الحق و الانصاف هم مرد است و هم صداقت دارد. آقای میرحسین به تبع اعوان و انصار سرخورده سیاسی اش که در دوره قبل بد جوری از رای مردم شاکی بودن، به در و دیوار این دولت گیر دادن و ایراد گرفتن بدون اینکه برنامه ای برای حل مشکل ارائه بدن. باز آقای کروبی خدا پدرش رو بیامرزه که در حرفهاش اگه نقی هم زده بسیار محترمانه و با دلیل و منطق زده و به جاش از کارهای مثبت دولت هم تشکر کرده.
یک بام و دو هوا که نمیشود. در جائی میگوئید که من بسیجی ام! در جای دیگر، حتی مسئله فلسطین را زیر سوال میبرید. جای دیگر میگوئید " من سفرهای استانی ، مسئله غنی سازی، مسکن مهر، سهام عدالت و ... را ادامه خواهم داد" گوئی که احمدی نژاد دیگری در راه است (که اگر اینطور است، خود آقای احمدی نژاد بهترین احمدی نژاد دنیاست. لازم نیست کس دیگری بیاید نقش اورا بازی کند!).
ایشان طوری مظلومانه گفتند که "من 20 سال سانسور بودم!" که حتی صدای آقای هاشمی رئیس صدا و سیمای وقت و از همفکران کارگزارانی ایشان هم درآمد که "من همچین چیزی رو یادم نمی آد". یکی نیست بگه آخه مرد حسابی، شما که تا آخرین لحظه برای اومدن مردد بودی، با خاتمی سر اومدن و نیومدن دعوا داشتی، چی شد که الان احساس خطر و تکلیف کردی . این 20 سال کجا بودی؟ خاطره ملت مثل شما ضعیف نیست آقای میرحسین. یادشونه که در سخت ترین شرائط زمان جنگ، بارها و بارها شما استعفاء دادی و باز امام با خون دل خوردن قهر کردنهای شما را ندیده گرفت و بنا به مصلحت کشور دم برنیاورد. بچه گانه است اگر فکر کنیم جام زهری که به امام نوشانده شد، فقط بخاطر پذیرش قطعنامه بود.
چند روز پیش ایشان مصاحبه ای داشتند و گفتند "من چون دیدم قواعد بازی اجراء نمیشود! به صحنه آمدم" این نامه سراسر گله و شکایت امام که در پاسخ به یکی از چندین استعفاء های ایشان داده شد را مرور میکنیم تا به قواعد بازی که مد نظر ایشان است بیشتر پی ببریم.
http://www.sharifnews.com/?769
این تکه از نامه امام واقعا تامل برانگیز است "در زمانی که مردم حزب الله برای یاری اسلام فرزندان خود را به قربانگاه می برند چه وقت گله و استعفا است"؟!جالبست که استعفاء ایشان در آن برهه از زمان ، آنهم به بهانه به تفاهم نرسیدن با چند وزیر با اینکه نشان از بی تحملی ایشان در برابر مخالفین دارد، اما الان ایشان شده اند طرفدار آزادی بیان! و تحمل مخالفین! باز گلی به گوشه جمال آقای احمدی نژاد که در طول 4 سال، با هرکسی که به توافق نرسید، او را محترمانه و بدون جار و جنجال کنار گذاشت و مردانه کارش را با تمام چوب لای چرخ گذاشتنها ادامه داد، نه اینکه با خودخواهی تمام، کار مملکت را بیکباره لنگ بگذارد و 20 سال قهر کند!
وقتی امور مملکت بازیچه میشود، قواعد بازی هم اینطور معنا میشود. از ایشان میپرسم شما که در دهه 60 بارها و بارها استعفاء دادید و مخالفان را تحمل نکردید، از کجا معلوم که الان باز دم به ساعت فهر و استعفاء نکنید؟! و از کجا معلوم که حالا که حزبی هم شده اید و از قضاء حزب پر و پیمانی هم دارید (که در طول 8 سال امتحان خود را پس داده اند)، مخالفان را تحمل کنید و قلع و قمع نکنید؟! به ویژه که هم سن و سالی از شما گذشته و نسبت به جواتی هایتان کم تحمل تر شده اید و هم رقبا و مخالفان سرسخت تر و زیادتر شده اند و هم اینکه هم حزبی های امروزی شما، در اوج قدرت از اینگونه کارها کم نکرده اند. مگر امور مملکت بازی است که یک روز بیائید و فردا بعد از جلب آراء مردم صمیم، امید میلیونها انسان امیدوار را نادیده گرفته و دم به ساعت استعفاء تقدیم کنید؟!
آقای میرحسین. سخن مولایمان حسین را تکرار میکنم که "اگر دین ندارید، آزادمرد باشید" نه اینکه بگویم خدای نکرده شما مصداق این کلامید. بلکه نصایح و پندهای گهرباری که در این کلام نهفته است ، من و شما و همه ملت را باید بیدار کند که برای چند صباح زودگذر دنیا، آخرت خود را نسوزانیم و خود را بازیچه صحنه گردانان فلان حزب و فلان گروه سیاسی نکنیم. مطمئن باشید همین آقایانی که شما را پر کرده اند و بعد از 20 سال، آبروی شما را به بازی گرفته اند و در ظاهر پشت شما هستند و از متنهای سخنرانیهاتیان بوی سخنان تفرقه برانگیز و شیطنت آمیز آنها استشمام میشود، همین 4-5 سال پیش به برادر خود هم رحم نکردند و دعواهای جناحی آنان بر سر قدرت و نه خدمت، خون به دل همین سید اولاد پیغمبر، خاتمی کرد تا جائیکه از افراطگری های برخی همیشه گله و شکایت داشت. نکنید این کار را. رای مردم را به بازی نگیرید و بابت کاری که از توان شما و هم فکر های امروزی شما خارج است، بیخود مردم را به بازی نگیرید.
همفکران امروزی شما، همانهائی هستند که در زمان قدرتشان در 8 سال به سراغ شما نیامدند. چرا که شما را مهره سوخته میدانستند و افکار شما را دهه 60ای!!! اما الان بنا به مصالحی پشت شما سنگر گرفته و سنگ شما را به سینه میزنند. کمی هم احتمال دهید که این آقایان برای کسب مجدد قدرت، شما را به بازی دعوت کرده اند و اگر انسان منصفی باشید، میبینید که چیزی جز این نیست! سن شما از این حرفها گذشته که بازیچه چند جوان ماجراجو و قدرت طلب شوید. کمی به عاقبت خود، آقای خاتمی و کشور فکر کنید و بعد تصمیم بگیرید.
والعاقبه للمتقین
